Podsumowanie tygodnia zajęć otwartych
Prowadzenie warsztatów było dla mnie wyzwaniem. Do tej pory nie czułam się w tym pewnie, bałam się mówić do większej liczby osób. Jednak tym razem poczułam w swoim sercu natchnienie - to był Duch Święty, od którego otrzymałam słowo: uwierz w siebie. Od razu się ośmieliłam i z ufnością do siebie i pewnością poprowadziłam zajęcia. Dziękuję wszystkim osobom, które były! Wasze świadectwa są wielkim skarbem i inspiracją na następny warsztat!
Czas, który pozwolił mi poczuć ciało, wsłuchać się w serce i oddać się uwalniającemu ruchowi. Doświadczenie bliskości siebie samej i Bożej Obecności.
Byłem zaskoczony małą frekwencją. Ale potem, w miarę rozwijania naszych scenek improwizowanych, zacząłem odnajdywać prawdziwą przyjemność w prowadzeniu trójki moich "studentów". Było to nowe, nieznane doświadczenie i ja osobiście dużo się nauczyłem na tych zajęciach. Teraz wiem (od strony praktycznej), że umiem to robić.
To było dość ciekawe przeżycie. Do tej pory brałem udział w pantomimach, dlatego używanie własnego głosu podczas improwizacji było dla mnie czymś nowym i stresującym. Wcielenie się w kogoś zupełnie innego było cięższe niż przypuszczałem, ale zabawa była przednia! Super się bawiłem. Dowiedziałem się, że praca aktora jest ciężka i wymagająca. Dziękuję Rolandowi i reszcie uczestników za ten czas.
Warsztaty były dla mnie kolejną okazją do spotkania z ludźmi, których pasją jest poszukiwanie w tańcu nie tylko rozwoju samej techniki, ale także serca, które chcemy wyrazić. Wspaniała atmosfera, wzajemna otwartość i gotowość do próbowania nawet, jeśli nie od razu ruch wychodzi płynnie albo gdy nie od razu coś czujemy - to jest to, co sprawia, że nauka choreografii staje się prawdziwą przyjemnością. Duchowy klimat zajęć tworzył przestrzeń osobistego spotkania z Bogiem i drugim człowiekiem. Myślę, że zajęcia były ważne także dla naszej wspólnoty. Pozwoliły nam dzielić się talentami, rozwijać te, które już mamy lub odkrywać nowe, a także połączyły nas we wspólnym poruszaniu się w Bogu, włączając osoby, które nie zawsze występują na scenie.
Na "Tygodniu" byłem dwa razy. Na zajęciach u Iriny i Agaty. Z „Improwizacją taneczną” było mi bardzo bezpiecznie i dobrze. Wprowadzenie elementów ruchu, do wykorzystania później aby rozwinąć improwizacje – wspaniałe! A jednocześnie wszystko połączone z duchowością pięknie pokazaną i w którą czułem się spokojnie ale ciągle zapraszany. Czułem dużo ciepła i bezpieczeństwa. Jedyne co mi przeszkadzało to lustra - ile razy sobie wyobraziłem swój taniec, ich prawdziwy obraz sprowadzał mnie na ziemię. Więc tańczyłem z zamkniętymi oczami! Za to u Agatki - cudowne pokazanie przekazu niesionego przez tańczoną choreografię. Chociaż ledwo nadążałem, to miałem ochotę tańczyć i mówić tym bez słów…
Dziękuję Pani Agacie, że mogłam uczestniczyć w jej zajęciach tanecznych. To było dla mnie nowe doświadczenie. Cieszę się, że modliła się i tańczyła razem ze mną, oraz mogłam się od niej w miłej atmosferze dużo nauczyć.
Jaka wielka radość, że jest miejsce w Krakowie, gdzie piękni młodzi ludzie mogą swoim tańcem wielbić Pana, rozwijać swoje talenty, pomnażać je i dzielić się nimi z innymi. A wszystko w klimatycznym otoczeniu niezwykłej przestrzeni sacrum zaprojektowanej przez Stanisława Niemczyka. W tej kameralnej przestrzeni razem z niezwykłymi utalentowanymi tancerzami można bezpiecznie modlić się, kontemplować i wyrażać ruchem miłość do Jezusa. Agatko! Dzięki za entuzjazm i poświęcony czas! Chwała Panu za Lilię!
